Προτού καν αρχίσει η σύνοδος του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι ήμασταν από τους λίγους (αν όχι οι μόνοι) που επισημάναμε ότι οι συγκυρίες ήταν ευνοϊκές για την Ελλάδα. Όπερ και εγένετο. Ακόμα και ο Γκόρντον Μπράουν, γύρισε την πλάτη στον Μπούς. Ούτε καν οι Γερμανοί, που είχαν σπεύσει να στηρίξουν τα Σκόπια ως «Μακεδονία», δεν μπήκαν στον κόπο να υπερασπιστούν αυτή τη θέση τους στο Βουκουρέστι. Προείχε γι αυτούς η διατήρηση του ενιαίου μετώπου με τους Γάλλους στα μείζονα θέματα της συνόδου (ευρω-ρωσικές, αμερικανο-ρωσικές σχέσεις, Ουκρανία, Γεωργία) από τις ρωγμές σε ένα ήσσονος σημασίας γι αυτούς θέμα, όπως των Σκοπίων. Όταν λοιπόν, ο Σαρκοζί ετάχθη υπέρ των ελληνικών θέσεων, οι Γερμανοί, απλώς έκαναν ότι σφυρίζουν αδιάφορα. Γιατί να πατήσουν πόδι για ένα θέμα που, ούτως ή άλλως, γνωρίζουν πολύ καλά ότι, στην προοπτική μερικών μηνών ή ενός έτους, θα έχει τελειώσει; Εκτός αυτού, τα Σκόπια οικονομικά δεν είναι σήμερα σε θέση να κάνουν «μεγάλες αγορές», όπως η Ελλάδα. Πόσα μαχητικά μπορούν άραγε να αγοράσουν ; Μέσα λοιπόν σε αυτές τις συνθήκες δεν ήταν και πολύ δύσκολο για τον Κώστα Καραμανλή να ασκήσει βέτο.
Μαζική ανυπακοή και ένα … βέτο
Η υπερβολή αποτελεί πάντα κακό σύμβουλο. Κι απ΄ αυτήν διαθέτουμε πολύ, ως έθνος και ως λαός που λένε. Αν λοιπόν κοιτάξει κανείς τους τίτλους των χθεσινών φιλοκυβερνητικών εφημερίδων τότε θα νομίσει ότι σημειώσαμε «την μεγαλύτερη επιτυχία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής από τον καιρό του Μεγάλου Αλεξάνδρου» (εγράφη κι αυτό). Αναμφισβήτητα ο Κώστας Καραμανλής σημείωσε μια μεγάλη επιτυχία. Του το αναγνωρίσαμε και το αναγνωρίζουμε - και όποιος κάνει το αντίθετο είναι και άδικος και εμπαθής. Τώρα όμως που όλα πήγαν κατ΄ ευχήν οφείλουμε να σημειώσουμε και τα εξής:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment